Korektory to sprawdzony oraz estetyczny sposób na korygowanie omyłek powstałych podczas pisania piórem wiecznym, długopisem lub piórem kulkowym. Atrament pióra czy tusz długopisu nie poddają się działaniu gumki do ścierania, tak jak ołówek czy kredki. Stąd pojawiła się potrzeba zakrycia korygowanego fragmentu w taki sposób, aby możliwe było naniesienie w tym miejscu poprawki.
Korektory w płynie to nadal stosunkowo popularne rozwiązanie. Dostępne są dwie wersje tego typu korektorów. Pierwsza z nich to korektory w butelce, określane także mianem korektorów pędzelkowych. Składają się one z niewielkiej buteleczki (na ogół o pojemności ok 20 ml) oraz nakrętki z wbudowanym pędzelkiem włoskowym lub gąbkowym. Zasada działania jest prosta: farbką zawartą w pojemniku zamalowujemy naszą pomyłkę i czekamy na wyschnięcie. Dopiero wtedy możemy zająć się powtórnym zapisaniem poprawianego fragmentu tekstu.
Inny wariant korektora w płynie to tzw. korektor-pióro lub korektor w piórze. On również wykorzystuje białą farbę, którą należy zamalować poprawiany tekst. Różnica tkwi jednak w sposobie aplikacji. Jak sama nazwa wskazuje, korektor w piórze przypomina swoją budową oraz działaniem pióro - a konkretnie pióro kulkowe. Aby rozpocząć nanoszenie farby należy końcówkę pióra lekko docisnąć do papieru. Zostaje wtedy odblokowany kanalik z farbą i zaczyna ona omywać kulkę piszącą. Zaletą tego rozwiązania jest na pewno precyzja (zamalowac możemy np. tylko linie liter, bez tworzenia dużego obszaru pokrytego farbą) oraz kształt i wielkość samego pióra, pozwalająca na łatwe przenoszenie go nawet w małych, kompaktowych piórnikach.
Drugi typ korektorów, to korektory taśmowe. W płaskiej obudowie zamknięty jest mechanizm z niewielką szpulką. Nawinięta na nią jest taśma, pokryta z jednej strony suchą, białą warstwą. Po przyłożeniu końcówki korektora do papieru i przesunięciu jej taśma jest odwijana i jednocześnie nawijana, a jej fragment przechodzący między końcówką korektora a papierem ulega wygięciu i oddaje warstwę korekcyjną na papier. Efektem jest gładki, suchy i czysty biały pasek w miejscu, w którym użyliśmy korektora. Jest on od razu gotowy do naniesienia tekstu i to stanowi główną przewagę korektora taśmwego nad korektorem w płynie. Drugą zaletą jest możliwość wymiany taśmy po jej zużyciu, bez konieczności kupowania całego, nowego korektora. Pozwala to na obniżenie kosztów eksploatacji.
Ostatni typ korektorów to wymazywacze do atramentu, określane też mianem zmazików. Przypominają one flamastry z dwiema końcówkami. Jedna z nich (biała) nasączona jest substancją zawierającą składniki odbarwiające atrament. Druga końcówka służy do naniesienia korekty w miejscu, w którym wymazaliśmy nasze pismo.